W dniach 7-10.05.2012r. Polskie Stowarzyszenie na Rzecz Osób z Upośledzeniem Umysłowym Koło w Wolinie obchodziło Dni Godności Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie. Myślą przewodnią, która towarzyszyła tym dniom była: „ Traktuj innych jak siebie samego”. Każdy człowiek na ziemi ma prawo do godnego życia, w godnych warunkach, w każdym miejscu.

Życie...Jak dobrze je mieć...

Gdy wkoło ma się tylu ludzi

którzy kochają cię...

Choć przeszłam swoje , nie patrzę na to...

Idę dalej...

Z uśmiechem na ustach omijam

każdy zły dzień...

Każdy ból...

To wszystko dzięki ludziom,

którzy dają mi nadzieje...

(Donata Stankowska)

     W pierwszym dniu obchodów uczestnicy wraz z rodzicami mieli możliwość wziąć udział w warsztatach poświęconym problematyce niepełnosprawności pt:„ Samodzielność osób niepełnosprawnych- wspieram nie wyręczam” oraz „Priorytety w codziennej pracy na rzecz osób niepełnosprawnych”.

     W drugi dzień obchodów Dni Godności w Muzeum Regionalnym im. Andrzeja Laubego w Wolinie odbyła się konferencja poświęcona problematyce niepełnosprawności: „Traktuj innego jak siebie samego”. Po powitaniu wszystkich zgromadzonych gości przez Przewodniczącego PSOUU Koło w Wolinie p. Adama Jasiewicza punktem kolejnym konferencji było wystąpienie dwóch kobiet-matek, które wychowują niepełnosprawne dzieci – p. Bożeny Daniluk-wychowująca syna z Zespołem Downa oraz p. Magdaleny Gniadek-wychowująca syna z dziecięcym porażeniem mózgowym. Kobiety opowiadały o swoich słabościach, jakie im towarzyszą od narodzin ich dzieci, o walce i barierach, jakie muszą pokonywać każdego dnia– najtrudniejsze chwile paraliżujące od wewnątrz, bezsilność i bezradność- przede wszystkim tkwiące w nich samych, w rodzinie, w środowisku lokalnym oraz w szerszym społeczeństwie. Bezcenną nagrodą dla obu pań jest niewątpliwie miłość ich synów. Można to odczuć w każdym słowie i geście tych wyjątkowych ludzi. Uśmiech wdzięczności i akceptacji, takimi jakimi są, w różny sposób, w ich własny sposób. Którego nie odbierze im nikt. Wypowiedzi obu pań można określić jako spowiedź, która przybliżyła wszystkim obecnym problematykę zmagania się z niepełnosprawnością w zwykłej codzienności.